อัญมณีรักข้ามภพ
เจ้าจะอยู่เคียงข้างข้าตลอดไปได้ไหม..และจะให้เวลาเจ้าคิดไปตราบชั่วชีวิตของเจ้าไปชั่วนิจนิรันดร์" ถ้อยคำสั้น ๆ ที่ออกจากมาเรียวปากของกษัตริย์แห่งนครสิงหล ทำให้ดวงตาของหญิงสาวทอประกายวาววับเจิดจรัส...
ผู้เข้าชมรวม
13,917
ผู้เข้าชมเดือนนี้
8
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
|
"ไม่ต้องมาพูดเหน็บแนมกันหรอก”
อัมมริตาประชดประชัน เธอก้มลงลากเศษไม้(ทำฟืน) เอาลงที่น้ำ หญิงสาวเหลือบมองซาดันที่แกล้งเอนตัวลงนอนกอดอกมองดูเธอด้วยแววตายิ้มขัน เธอกัดริมฝีปากแน่นแล้วค่อย ๆ เกาะแพไม้ที่ทำขึ้นเองเป็นครั้งแรกในชีวิต และก็ว่ายน้ำออกไปอย่างช้า ๆ
“เมื่อวันก่อนมีคนตกและจมลงไปใต้ผืนน้ำด้วยแล้วเขาก็ไม่ขึ้นมาอีกเลย ถามจากคนที่มองเห็น พวกเขาบอกว่าเห็นแนวสันหลังของสัตว์ตัวใหญ่น่าจะเป็นจระเข้ ข้าเองก็ลืมบอกเจ้าไปเหมือนกัน”
“หา อะไรนะ มีจระเข้ด้วยเหรอ”
“ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถ้าข้าเห็นมันว่ายเข้าหามาเจ้า ข้าก็จะร้องบอกเจ้าก็แล้วกัน”
“ทำไมเพิ่งมาบอกล่ะ” เธอร้องเสียงดังเกาะแพไม้พัลวัน จากนั้นแพไม้ที่มัดเอาไว้อย่างลวก ๆ ก็แตกแยกออกจากกันไม่เป็นท่า อัมมริตาร้องอุทานเพราะไม่รู้จะเกาะที่ตรงไหน ขาเข้ากรรมก็ดันไปเกี่ยวเอากับเศษกิ่งไม้ใต้น้ำ เธอหน้าซีดเผือดแล้วตะโกนขอให้ช่วย แล้วสำลักน้ำและจมลงไปทันที
“ช่วยด้วย แค่ก...”
ซาดันมองดูเธอจะจมน้ำไม่จมน้ำแหล่ เขาใจเย็นมากจนกระทั่งเธอจมลงไปหมดทั้งตัว ร่างสูงกำยำเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อจึงลุกขึ้นไป เขาเดินลุยน้ำลงไปถึงกลางหน้าอกแล้วคว้าเอาแขนเรียวบางขึ้นมา อัมมริกาสำลักน้ำไอแค่ก ๆ ร่างบางเปียกปอนไปทั้งตัว ซาดันเหยียดยิ้มอย่างปลงตก
“ว่ายังไง ไหนใครบอกว่าจะขึ้นแพไม้แล้วว่ายไปยังไงล่ะ”
“คนใจร้าย ฉันเกือบจะจมน้ำตาย ยังไม่ยอมมาช่วยอีก”
“ช่วยทำไม ตัวเองอยากเก่งนัก ก็ปล่อยให้จมน้ำตายไปเลย”
|
ผลงานอื่นๆ ของ เบลินญา,จันทร์หอม ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เบลินญา,จันทร์หอม
ความคิดเห็น